ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ...

Με το ζόρι αντέχαμε να παρακολουθούμε τις ειδήσεις χτες βράδυ... Πόσοι από μας είχαν γνωστούς, συγγενείς, φίλους στις περιοχές που καίγονταν? Πόσοι είχαν απλά περάσει από εκεί θαυμάζοντας το πανέμορφο -μέχρι χτες- τοπίο? Πόσοι ήξεραν ή δεν ήξεραν ότι υπήρχε η περιοχή αυτή στο χάρτη? Πόσοι κατάπιναν με δυσκολία σκεπτόμενοι ότι θα μπορούσαν να βρίσκονται ή να βρεθούν στην ίδια θέση? Δεν έχει σημασία...

Ξυπνήσαμε σε μια άλλη Ελλάδα σήμερα... Ίδια με το παρελθόν της, των τραγικών λαθών, ωστόσο διαφορετική... Καμμένη...

Καμμένη, όπως οι 41 άνθρωποι που ως αυτήν την ώρα έχουν χάσει τη ζωή τους...
Καμμένη, όπως η συνείδηση των εκλεγμένων πολιτικών που πάνω στις στάχτες κάνουν συσκέψεις...
Καμμένη, όπως η μέχρι τώρα ανοχή μας... Ελπίζουμε, τουλάχιστον, μαζί με τα δάση, τα σπίτια, τους ανθρώπους που κάηκαν, να κάηκε και η ανοχή και η αναισθησία...

Πάρνηθα, Πεντέλη, Εύβοια, Υμηττός, Αιτωλοακαρνανία, Μεγαλόπολη, Αερόπολη, Ζαχάρω... Η μια φωτιά μεγαλύτερη από την άλλη, πιο ανεξέλεγκτη, πιο καταστροφική στο πέρασμά της... Για να φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα... Στην ευρωπαϊκή Ελλάδα, στο σύγχρονο κρατικό μηχανισμό, στους προσασμοσμένους στις ανάγκες της εποχής πολιτικούς...

Δε ξέρουμε αν θέλουμε να συμμετάσχουμε στη συζήτηση για το αν επρόκειτο ή όχι για εμπρησμό. Το σίγουρο είναι ότι οι πυρκαγιές -τόσες πυρκαγιές σε τόσο λίγο χρόνο- δεν ξεκίνησαν μόνες τους. Ωστόσο δε μπορεί κανείς παρά να σταθεί στα απλά δεδομένα που με τρομερή ταχύτητα αλλάζουν, καθώς ενημερωνόμαστε από τα ΜΜΕ και τους δικούς μας ανθρώπους για το ένα χωριό που εκκενώνεται μετά το άλλο...ΠΑΝΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ, ΠΑΝΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΑΝΕ ΤΑ ΔΑΣΗ...

Θα σταματήσει άραγε κάποια στιγμή αυτή η κατάσταση που εξελίσσεται τόσο δραματικά τώρα?? Ή πρέπει να φτάσει η φωτιά στη θάλασσα για να σταματήσει το πέρασμα της??...

Και η ερώτηση που κρέμεται στα χείλη όλων... ...ΓΙΑΤΙ??? Στο ΓΙΑΤΙ θα σταθούμε αργότερα... Προς το παρόν θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε -αβοήθητοι είναι η αλήθεια- τις εξελίξεις. Και όσοι μπορούμε θα βγούμε στο δρόμο να βοηθήσουμε. Γιατί αυτήν την ώρα αυτό πρέπει να κάνουμε.

Αύριο όμως όλα θα είναι διαφορετικά. Και η ψήφος θα καεί. Γιατί είμαστε πολίτες, άνθρωποι. Και η υπομονή έχει τα όριά της...