Καλημέρα. Ελπίζω σήμερα να είναι μια καλή μέρα.Ελπίζω ότι ο αέρας θα κοπάσει λιγάκι, ότι τα αεροπλάνα αυτήν την ώρα κάνουν ρήψεις νερού, ότι χωριά έχουν πάψει να εκκενώνονται και ότι οι πυροσβέστες ακόμη αντέχουν. Ελπίζω επίσης ότι αύριο το πρωί που θα ξυπνήσω οι ειδήσεις θα λένε πως όλα τα μέτωπα είναι σε ύφεση.
Ελπίζω πως θα ξεχάσω το ότι χτες βράδυ στο δρόμο μου μοιράζανε προεκλογικά φυλλάδια υποψηφίων της Β' Πειραιώς (τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ).
Ελπίζω -αλλά εδώ δεν υπάρχει ελπίδα- πως θα ξεχάσω αυτό που είδα χτες βράδυ στα "υπεύθυνα" ΜΜΕ: πάνελ πολιτικών που ξεφώνιζαν, οι μεν εναντίον των δε, οι μεν να αποποιούνται των ευθυνών τους και να κατηγορούν τους δε, οι δε να αποποιούνται των ευθυνών τους και να κατηγορούν τους μεν. Μια χώρα μεν και δε. Μια χώρα που αναλώνεται -χρόνια και χρόνια...- σε λάθος συζητήσεις, σε λάθος πράξεις, σε λάθος επενδύσεις, σε λάθος αποφάσεις. Χάθηκα σε σκέψεις χτες, για το μέγεθος της καταστροφής, για τις ρίζες της καταστροφής. Για το αν μας έχει πνίξει ο μαύρος καπνός της απογοήτευσης ή αν έχουμε το σθένος να σκεφτόμαστε θετικά, να βλέπουμε μπροστά. Ως άνθρωποι εκ φύσεως θα αναγκαστούμε να επιβιώσουμε, το ένστικτο είναι πάντοτε πιο ισχυρό.. Ως Έλληνες όμως τι?? Που θα στραφούμε? Πως θα κινηθούμε?..χρόνια βολέματος, χρόνια ατιμωρησίας, χρόνια πάρε-δώσε, χρόνια αναλγησίας και βραχυπρόθεσμων (συχνά ληξιπρόσθεσμων) μέτρων και σχέδιων. Χρόνια ωχ-αδερφισμού, υπόγειων διαδρομών, κρυφών ανταλλαγών και συμφωνιών, χρόνια ανευθυνότητας, όχι μόνο κυβερνητικής, αλλά και πολιτικής--όπως πολίτης.
Τι θα κάνει λοιπόν ο΄Ελληνας που το σπίτι, το χωράφι του, η δουλειά του κάηκε? Τι θα κάνει ο άνεργος στην πόλη και στην επαρχία? Τι θα κάνει η νεόπτωχη οικογένεια που με το ζόρι θα τα φέρνει βόλτα το χειμώνα των ανατιμήσεων και των δύσκολων δημοσιονομικών μέτρων? Που θα στραφεί?...Σε ένα κράτος που -ας μη γελιόμαστε, ανεξαρτήτως νικητή στις επερχόμενες εκλογές (ω τι στιγμή για την υπέρτατη πολιτική διαδικασία!)- είναι ανήμπορο να συγκρατήσει τις χίμαιρες της διαφθοράς. Σε ένα κράτος που οι πολίτες όταν έχουν ανάγκη στρέφονται σε κάθε "λεβέντη" άρχοντα για να τακτοποιήσει σύντομα το "θεματάκι" τους. Σε ένα κράτος που επιτρέπει σε "άτομα" όπως ο "κυβερνητικός εκπρόσωπος" (δε ξέρω με ποιον από τους 2 όρους να γελάσω περισσότερο) να μιλάνε με το θράσσος που μιλήσανε χτες...και μιλάμε για πολύ θράσσος!...
Η ευθύνη είναι προσωπική. Όχι του αγνώμονα, αχάριστου, μικροπρεπούς κυβερνητικού εκπροσώπου (που μια μέρα, που θα πάει, θα βρει τη θέση του στο βούρκο που του ταιριάζει). Όχι της ανεύθυνης κυβέρνησής του. Είναι δική μας.
Μπορεί να μην τους βάλαμε στη Βουλή με το χέρι μας, αλλά με την ανοχή μας και την ασυνέπεια των πράξεών μας τους συντηρούμε. Και συντηρούμε τη νοσηρή αυτή νοοτροπία. Σε μια δημοκρατία που έχει χάσει την έννοια της, καθώς δε στηρίζεται πια σε θεσμούς (μην ακούσω για εκτελεστικό, νομοθετικό, δικαστικό, θα εκραγώ!), κάθε λογική και κάθε προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας είναι δύσκολη. Κάθε προσπάθεια υπάρξης μέσα σε αυτή δυσκολότερη.
Και οι άνθρωποι εδώ, εκπέμπουν SOS. Αποποιούνται των ευθυνών τους κι εκπέμπουν SOS.
Έχουμε τη δύναμη να ανταποκριθούμε???...
Ελπίζω...
υ.γ. - for K, always a pleasure to make me think a little faster.
υ.γ.2 - πείτε μου ότι δεν το είδατε αυτό: σταυρώστε με!
Υ.Γ.3 - ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΕ! ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ!!!
4 σχόλια:
Μου φαίνεται οτι δεν το πιάνουμε το νόημα. Κατ'αρχήν σε αυτό το κρατίδιο που ζούμε, τρομάρα μας (κυριολεκτικά πλέον), δεν λειτουργεί τίποτα σωστά, αρα γιατί να λειτουργήσει η πυρόσβεση, η πρόληψη κλπ.; Λειτουργεί τίποτα άλλο; Πως δηλαδή ξαφνικά ένα κομμάτι του κράτους θα πάθει μια διάλειψη και θα λειτουργήσει ακριβώς τη στιγμή που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ. Πάρτε το χαμπάρι. Το μόνο που θα μας έσωζε θα ήταν, κλείσιμο των συνόρων, στρατιωτικός νόμος, απαγόρευση της κυκλοφορίας, όλη η βουλή και τα στελέχη των κομμάτων στη φυλακή, όλοι οι βιομήχανοι που ρυπαίνουν στη φυλακή, όλοι οι καταπατητές των δασών και του αιγιαλού στη φυλακή. Στη φυλακή όλοι σε πρώτη φάση και μετά να δούμε ποιός φταίει και ποιός όχι. Σε αυτούς που φταίνε, δήμευση της περιουσίας τους, καταδίκη σε ισόβια κοινωνική προσφορά (αποκομμιδή σκουπιδιών, φύτεμμα δέντρων στα καμμένα, καθαρισμός δρόμων, καθαρισμός ποταμών με μαγιώ χειμώνα καλοκαίρι, οικοδομικές εργασίες για την αποκατάσταση των καμμένων σπιτιών. Κάθε είδος προστατευτικού ρουχισμού θα απαγορεύεται αυστηρά.) Οταν πεθάνουν όλοι αυτοί και ξεκληριστεί και η γενιά του 1970, τότε ίσως επανέλθουμε σε δημοκρατία υπό όρους. Η άλλη λύση είναι ένοπλος αγώνας (κοινώς λαϊκή επανάσταση, αλλά δυστυχώς είμαστε κότες, και εξ'άλλου με τα σύχρονα μέσα που διαθέτει η άρχουσα τάξη και τα όργανά της (βλέπε κυβέρνηση) θα ήταν κομματάκι δύσκολο να φτουρήσει. Αυτά εν τάχει. Ολα τα άλλα είναι φιλοσοφίες. Πριν από 100 χρόνια ξεσκατώναμε γαϊδάρους, τώρα θέλουμε να γίνουμε και Ευρωπαίοι; Που το είδατε αυτό να έχει ξαναγίνει; Σκατιάρηδες ήμασταν, σκατιάρηδες θα είμαστε, και όποιος ανήκει στο 0,5% του πληθυσμού και έχει εξελιγμένο πολιτισμικό υπόβαθρο, να σκάσει ή να σηκωθεί να παει στα Παρίσια και στα Λονδίνα να γουστάρει, γιατί το 99,5% έτσι θέλει να ζεί, μέσα στα σκατά.
aaaaa ti einai ayto me tin sarri
stayrwse me sis!!!!!!
me sevasmo,
mia pou den zei mes sta skata kai den tha ithele na ekfrasei dimwsia ti skeftetai aytes tis meres gia thn patrida tis..
Λυπάμαι, αλλά -είτε ζούμε εντός είτε εκτός συνόρων- δεν είμαστε όλοι "σκατιάρηδες" και δε θέλουμε όλοι να ζούμε έτσι. Θέλουμε και δικαιούμαστε κάτι καλύτερο. Τελεία.
Όσο για τη Σαρρή...
..!@#$~#%@#%@%....#$@%#@#%$#%#!~...
Εγώ είμαι 7 χρόνια στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και τρέμω όχι για τη γενιά του 70 αλλά για αυτές που βγαίνουν τώρα.
Δημοσίευση σχολίου